หลายคนที่ไม่ได้ถนัดเรื่องภาษา หรือไม่มีพื้นฐานมาก่อน

พอมาเรียนภาษาสวีเดนแล้วอาจจะรู้สึกท้อแท้

รู้สึกว่าตัวเองพัฒนาได้ช้า

ครูขอแบ่งปันประสบการณ์ด้านอื่น ที่ครูไม่ถนัดนะคะ

เพื่อตัดประเด็นว่า "ก็ใช่สิ ครูชอบภาษา ครูก็ขยันเรียนสิ"

ครูเคยฝึกสิ่งอื่น ที่ครูไม่ชอบ ไม่ถนัด

ฝึกมาปีนี้เป็นปีที่ ๗ แม้จะไม่ชอบ ไม่รัก ไม่ถนัด

:::

ธรรมชาติของครู จริตของครู

• สมาธิสั้นมาก ๆ
• ความจำไม่ดี
• อยู่นิ่งไม่ได้ (ไฮเปอร์แอคทีฟมาก)

แล้ววันหนึ่ง ครูค้นพบว่า ครูต้องฝึกตนในการนั่งสมาธิ

มันยากมาก ๆ ยากกว่าคนทั่วไปมาก

มันเหมือนการเข็นครกขึ้นภูเขา

ครูจึงพยายามหาอุบาย แนวคิด แรงจูงใจ ให้ตัวเองขยันฝึก

ขี้เกียจก็ทำ ขยันก็ทำ

อุบายที่ครูใช้คือ คำสอนของอาจารย์ที่เคยบอกว่า

"ถ้าเปรียบชีวิตเราเหมือนขวดโหล

อกุศลที่เราทำคือลูกปัดสีดำ

กุศลที่ทำ (เช่นการมีสติอยู่กับลมหายใจ) คือลูกปัดสีขาว

เราเติมลูกปัดสีขาวคราวละเม็ดสองเม็ด

เติมไปเรื่อย ๆ ไม่หยุด

ลูกปัดสีขาวก็จะมีสัดส่วนมากขึ้นเรื่อย ๆ

เมื่อถึงคราวที่จะจากไป โอกาสที่จิตดวงสุดท้ายจะเป็นลูกปัดสีขาวก็จะมากขึ้น"

ครูไม่ได้คิดอะไรมาก ... แค่แต่ละวันพยายามเติมลูกปัดสีขาวใส่ขวดโหลเท่านั้นเอง

ไม่ได้หวังผลอะไรมาก

แต่เวลาผ่านไป มันก็เห็นความเปลี่ยนแปลงในทางที่ดีขึ้น

ทำให้มีกำลังใจในการฝึกฝนมากขึ้น

จนกิจกรรมนี้กลายเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตเรา

กลายเป็นความเคยชินใหม่ ไม่ลำบากเหมือนเดิมที่จะลงมือทำ

:::

อีกประโยคหนึ่ง ที่ครูระลึกถึงคือ

"ทุกครั้งที่เรามีสติอยู่กับลมหายใจ หรืออยู่กับกาย

มันเหมือนเข็มวินาทีที่เคลื่อนไป

เราอาจมองไม่เห็นความเปลี่ยนแปลง

แต่ถ้าทำไปเรื่อย ๆ มันครบรอบแน่

(และมันก็จะส่งผลให้เข็มนาทีเลื่อนไปข้างหน้า

ส่งผลให้เข็มชั่วโมงเลื่อนไปข้างหน้า)"

:::

สำหรับนักเรียนที่กำลังเรียนภาษา หรือพัฒนาตัวเองด้านอื่น

หากท้อ ลองนำวิธีที่ครูใช้แล้วไปผล ไปทดลองดูนะคะ

ยังไม่ต้องเชื่อ ... แต่ลองทำดูก่อน

ด้วยความปรารถนาดี

มะกรูด